W tym artykule dowiesz się, jak tworzyć podstawowe pytania z czasownikiem być i tzw. całą resztą. Dotknę tutaj tematu gramatyki, jakże drażliwego, pytania czy powinniśmy się uczyć gramatyki, kiedy uczymy się języka obcego? Czy ta gramatyka w ogóle jest nam do czegokolwiek potrzebna?
Otóż gramatyka jest nam potrzebna, ale tylko w podstawowym zakresie. Nie chodzi o to, by uczyć się skomplikowanych struktur, bo bez nich nasz język będzie w pełni komunikatywny. Mam na myśli na przykład to, że nie trzeba znać wszystkich trybów warunkowych, strony biernej dla wszystkich czasów, czy tzw. mowy zależnej.
Natomiast to, co trzeba zrobić, co jest konieczne i nie uciekniemy przed tym, to jest znajomość pewnych podstawowych mechanizmów gramatycznych w języku obcym, bo bez nich nie będziemy w stanie budować komunikatywnie różnych zdań. Podkreślę – komunikatywnie – nie – super prawidłowo i super bezbłędnie. Tylko komunikatywnie.
Właśnie dlatego dzisiaj przedstawię zasadę budowania pytań z czasownikiem „być” i resztą innych czasowników. A co to za reszta innych czasowników? Skąd taki podział? Zachęcam Cię do tego, aby pomyśleć o czasownikach angielskich podzielonych na 2 grupy. Czasownik „być” jako pierwsza grupa i wszystkie inne czasowniki – grupa druga. Ten podział ma kluczowe znaczenie, jeśli chodzi o mechanizm zadawania pytań. Musisz wiedzieć i zapamiętać, że czasownik „być” rządzi się świętym prawem inwersji czyli przestawienia miejscami. Czyli np. jeśli wyjdziemy od twierdzenia:
You are a doctor. Ty jesteś lekarzem.
to jeśli będę chciała zadać pytanie, muszę wystawić czasownik „być” przed you i wychodzi nam: Are you a doctor?
Inny przykład, wychodzimy od: You are busy. Pytanie: Are you busy?
Zauważ, że w takim pytaniu z „być” nie pojawiają się żadne dodatkowe elementy.
Z kolei w pytaniu z tą tzw. całą resztą czasowników, czyli np. pracować – work , biegać – run, grać – play, musi pojawić się charakterystyczny element, znany wielu osobom ze słynnego pytania: Do you speak English? Czy mówisz po angielsku? Czyli właśnie to „do you”. Skoro „do you speak” to tworzymy na tej samej zasadzie:
Do you work? Czy pracujesz?
Do you run? Czy biegasz? Do you play tennis? Czy grasz w tenisa?
Zauważ, że tu pojawi się ten element dodatkowy, czyli taki ozdobnik, słowo, które nic nie znaczy, tylko sobie stoi na początku, czyli to nasze „do”.
Zrozumienie mechanizmu przestawiania miejscami w czasowniku „być” i „do you” z całą resztą czasowników jest kluczowe na początku naszej nauki angielskiego, gdyż jeżeli nie umiemy tego, to pojawiają się niekomunikatywne pytania, wynikające ze zmieszania tych dwóch mechanizmów, np. pytanie: Czy biegasz? Osoba ucząca się sformułuje jako: Are you run? lub Czy praujesz? Are you work? Zobacz, że w pytaniu Are you run? Masz nagle 2 czasowniki, czyli jesteś – are i run – biegasz. Dlatego nie możemy zadać pytania Are you run?, bo jest ono bez sensu. I tutaj kluczem jest znajomość i rozumienie tego faktu, że przy run, a także przy work, go, listen, cook, drink, drive, po prostu przy całej reszcie istniejących czasowników – oprócz „być” – musi stać „do you”.
Skoro nie można zadać pytania Are you run?, to również nie można zadać pytania Do you busy? lub Do you a doctor?, dlatego że w tym pytaniu za to w ogóle nie ma czasownika! A już powiedzieliśmy, że „do” to tylko ozdobnik, to nie jest czynność, to słówko nie niesie żadnej treści, jest to tylko element konstrukcyjny pytania.
Sprawne zadawanie pytania z „być” i pytań w czasie teraźniejszym prostym, zwłaszcza dla 2 osoby liczby pojedynczej jest bardzo ważne, jeśli chodzi o nasze poczucie pewności siebie, bo najczęściej potrzebujemy pytania do drugiej osoby i jeśli, mówiąc obrazowo, „nie czujemy tego”, to się kręcimy, to się motamy i często niestety wycofujemy się z rozmowy, mając poczucie, że nie umiemy niczego sensownie powiedzieć po angielsku.
A przecież wystarczy pochylić się trochę nad zupełnie podstawową gramatyką. Wystarczy tylko wypracować podstawowe mechanizmy. Rozbudowaną gramatykę zostaw anglistom, a Ty ucz się tylko tego , co niezbędne.